XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
1. POXPOLUA.- Zuk uste?
2. POXPOLUA.- Solfeo eskala osoa ezinezkoa zaigu kantatzea.
3. POXPOLUA.- Ikusi, bi nota falta zaizkigu.
Horrela ezin da inolako kantarik osotara abestu.
ARANTXA.- Erlojua nire lagunak eta biok falta zaizkizuen notak kantatuko ditugu.
1. POXPOLUA.-
ARANTXA.- Ez zirikiatu oso gaixorik dago-eta!
Lehertzear ibili da arestian.
2. POXPOLUA.-
Lurrean sekulako lana izan dugu.
Iluntasuna jabetu da Lurraz eta oso erabiliak izaten ari gara.
Gure burutxoak errekargatu behar ditugu zure fosforoaz.
ARANTXA.- Zuen osabak ezin du ezer egin momentuz, baina ongi zainduz gero bizkor eta sasoiko ikusiko duzue.
ERLOJUA.- Geldi hor, orratzak mugitu dizkidazue.
Orain ez dakit zer ordu den.
POXPOLUAK.- Ordu biak!
ARANTXA.- Isildu!
Sumendiak atsedenaldi beharrean dago.
Zuen buila eta algarak txarrera eragingo du...
Beroepeletarrak izanik, Eguzkia zuen senidea non dagoen jakinen duzue, ezta?
3. POXPOLUA.- Auskalo non dagoen.
Desagertu da.
Horrexegatik gabiltza hain lanpeturik.
ERLOJUA.-
Epea amaitzeko hamar ordu falta dira.
1. POXPOLUA.- Guk ez dakigu ezer, baina gure beste lehengusuekin, ipurtargiekin, alegia, hitz egingo bazenute...